Nadat we vandaag op school met het personeel het nieuwe schooljaar hadden ingeluid, kwamen wat later op de dag onze brugklasleerlingen naar school toe. Ik stond ernaar te kijken, hoe de zenuwachtige (en de soms meer flink voordoende) eerstejaars naar binnen toe stroomden.
Zelf liep ik in 2011 ook zenuwachtig, met mijn gloednieuwe Kipling tas het JTC binnen. Ik zat in klas mh1f en ik kende helemaal niemand. Bovendien stond ik vrij onzeker in het leven, waardoor zo'n beginperiode op de middelbare school niet echt makkelijker werd voor mijzelf. Toen ik daarover nadacht kwam ik tot het besef waarom onderwijs zó belangrijk voor mij is: het vormt mensen tot wie ze zijn.
Want ruim 12 jaar later, nadat ik als brugwup het JTC binnenliep, sta ik in de rol als docent (en vele malen zelfverzekerder) hiernaar te kijken. Terwijl ik dit tafereel aanschouw, voel ik mij dankbaar voor alle kansen die het onderwijs (zowel in de rol als leerling als docent) mij geboden hebben.
Het motiveert mij om deze kansen iedere dag te mogen geven aan mijn leerlingen, ook al is dat bij de ene leerling wat harder werken dan bij de ander. Ik gun ieder kind succeservaringen, de mogelijkheid tot groei en de ander die daar de potentie in ziet.
Het blijft bijzonder om op je oude middelbare school leerlingen te ontmoeten in de brugklas, ze les te geven en dat ze je tot slot gedag komen zeggen met een diploma in de hand.
Een nieuw schooljaar, nieuwe kansen en mogelijkheden. Op www.mevrouw-robart.nl blijf ik materialen delen voor docenten, zodat je dit als inspiratie kan gebruiken voor je eigen lessen.
Succes allemaal!
Mevrouw Robart
Reactie plaatsen
Reacties